نشانی وب‌های HTTPS://

پروتکل HTTP/3 با استفاده از URL های HTTPS:// اجرا می‌شود. جهان پر است از این نشانی وب‌ها، و معرفی کردنِ طرح URL جدیدی برای پروتکل جدید، غیر عملی و کاملاً غیر منطقی شمرده می‌شود. همانطور که HTTP/2 نیاز به طرحی جدید نداشت، HTTP/3 نیز نیازی نخواهد داشت.

پیچیدگی اضافه شده در وضعیت HTTP/3 این است که بر خلاف آن زمان که HTTP/2 روشی جدید برای انتقال HTTP بود و هنوز همانند HTTP/1 بر اساس TLS و TCP، پروتکل HTTP/3 بر روی بستر QUIC بنا شده است، و این موضوع از چند جنبهٔ مهم امور را تغییر می‌دهد.

نشانی وب‌های قدیمی، متن‌آشکار، و HTTP:// همانگونه که هستند باقی می‌مانند، و همینطور که با انتقال‌های امن‌تر به‌سمت آینده پیش می‌رویم، احتمالاً آنها کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. درخواست چنین URL هایی برای استفاده از HTTP/3 ارتقا نخواهند یافت. در حقیقت، آنها برای HTTP/2 هم به‌ندرت ارتقا پیدا می‌کنند، اما از برای دلایلی دیگر.

اتصال اولیه

اولین اتصال به یک میزبان جدید تابه‌حال بازدید نشده برای یک نشانی HTTPS://، احتمالاً باید بر روی TCP صورت بگیرد (احتمالاً علاوه بر تلاش موازی برای اتصال از طریق QUIC). میزبان ممکن است کارسازی قدیمی و بدون پشتیبانی QUIC باشد، یا ممکن است در مسیر واسطی قرار گرفته باشد که مانع موفقیت اتصال QUIC شود.

یک کارخواه و کارساز امروزی احتمالاً در اولین مصافحه بر سر HTTP/2 مذاکره می‌کنند. هنگامی که اتصال برقرار شد و کارساز به درخواست HTTP کارخواه پاسخ داد، کارساز می‌تواند در مورد پشتیبانی خود از و ترجیحش برای HTTP/3 به کارخواه بگوید.